Kamers & suites

Ter ere van Willem van Duivenvoorde, een belangrijk persoon in de vroege geschiedenis van Geertruidenberg. Hij was een bastaardzoon van Filips III, maar heeft zich opgewerkt tot ridder. Graaf Willem III gaf hem opdracht om in 2 jaar tijd een kasteel te bouwen aan het huidige Wilhelminaplein (1323-1325).

Historicus Bas Zijlmans maakte van het opnieuw zichtbaar maken van dit kasteel zijn levenswerk. In 2000 kon voor het eerst een deel van de oude fundamenten worden blootgelegd en in 2020 werd een gedeeltelijke wederopbouw gerealiseerd.

Vernoemd naar de vroegmiddeleeuwse heilige Gertrudis van Nijvel. In 1640 stichtte haar moeder de abdij van Nijvel waar Gertrudis intrad en op 20-jarige leeftijd abdis werd (vrouwelijk leider van een abdij). Toen haar vader haar om politieke redenen wilde uithuwelijken weigerde Gertrudis en verklaarde enkel bruid van de Heer te willen zijn. Ze vluchtte en tijdens deze vlucht zou ze met een boot op de rivier de Donge ter hoogte van een ‘berg’ aan land zijn gegaan.

Het huidige Stadshotel Geertruidenberg situeert zich op #32 tm #38 aan de Markt. Voorheen bestond dit uit 3 bouwdelen door de eeuwen heen. Deze studio op de begane grond is vernoemd naar ’t Fortuyn, zoals het lange tijd heette.

Dit gehele bouwdeel bestaat sinds 1366. In de 16e eeuw woonde hier Michiel van der Stael Zegerszoon, schepen(=wethouder) en staschirurgijn, een dokter die de armen behandelde. Verder woonden er ambachtslieden en een winkelier. De laatste jaren werd het bouwdeel vooral gebruikt door het Ondernemershuis van de Verenigde Ondernemers Geertruidenberg (VOG).

Het huidige Stadshotel Geertruidenberg situeert zich op #32 tm #38 aan de Markt. Voorheen bestond dit uit 3 bouwdelen door de eeuwen heen. Deze middelste studio is vernoemd naar het middelste bouwdeel op #34, welke in 1338 door een graaf ter beschikking is gesteld aan de Lombarden, de bankiers met wie de graaf zaken deed en die de secco’s hebben aangebracht met taferelen uit het leven en lijden van Christus omdat de Lombarden niet meer welkom waren in de kerk.

Carel van Beveren, commissaris en rentmeester van de Prins van Oranje voegt in 1646 het pand samen met #32. Het Stadhuis deel en #34 werden vroeger gescheiden door de ‘Heilige Geest Steeg’ wat nu onderdeel is van het gehele bouwwerk.

Het huidige Stadshotel Geertruidenberg situeert zich op #32 tm #38 aan de Markt. Voorheen bestond dit uit 3 bouwdelen door de eeuwen heen. Deze bovenste studio is vernoemd naar het bouwdeel op #32. In 1393 vestigde hertog Albrecht hier zijn muntatelier.

Het bouwdeel diende in de 17e eeuw als herberg (De Sterre). Erna werd het o.a. bewoond door een burgermeester, apotheker en diverse predikanten. Onder het huis bevindt zich een overwelfde kelder.

In 1349 stelde Margaretha (2e vrouw van keizer Lodewijk IV) haar 16-jarige zoon Willem V aan als graaf van Holland en Zeeland en bedong daarbij een fikse uitkering. Dat veroorzaakte opstanden en conflicten tussen aanhangers van moeder en zoon. Dat resulteerde in een strijd tussen de Kabeljauwen (aanhangers Willem V, vernoemd naar de vis die graag in de aanval gaat) en de Hoeken (aanhangers Margaretha, vernoemd naar vishaak) en de 1e belegering van het kasteel Geertruidenberg (1351). Na veel ellende over en weer sloten Willem V en zijn moeder Margaretha in 1354 vrede na steun en bemiddeling van zwager/oom Eduard III van Engeland.

Het kasteel van Geertruidenberg werd voor de 2e keer zware schade toegebracht tijdens de belegering  van 1420. De aanleiding was de strijd tussen Jacoba (dochter graaf Willem VI) en Jan (Jacoba’s oom) van Beieren, welke een nieuwe oplaaiing van de Hoekse en Kabeljauwse Twisten opleverde.

Naar Prins Maurits die de stad heroverde op de Spanjaarden in 1593, een belangrijk moment in de Nederlandse strijd voor onafhankelijkheid.

Er gaat ook een verhaal over ‘de List van Maurits’ waarin hij de vijand gelokt zou hebben naar de toren van de Geertruidskerk ter uitkijk om vervolgens de toren er af te schieten en in één klap zijn Spaanse vijand een kopje kleiner te maken. Dat is nu zichtbaar aan de huidige halve toren van de Geertruidskerk. Vanuit deze kamer is die kerktoren te zien.

Genoemd naar Juliana Cornelia de Lannoy (Breda, 20 december 1738 – Geertruidenberg, 18 februari 1782), een Nederlandse dichteres. Zij was de dochter van Carel Wijbrandus de Lannoy, een telg uit een familie van officieren die later stadsgouverneur van Geertruidenberg werd, en Maria Aletta Schull, telg uit een bemiddelde bestuurdersfamilie. Na wat verhuizingen naar het midden van het land, verhuisde ze in 1758 terug naar Geertruidenberg, waar haar vader stadsgouverneur werd. Het gezin betrok het Huis “De Roos”.

Juliana leerde tekenen en schilderen, en de rector van de Latijnse school in Breda, Adamus Christianus Schonck, onderwees haar in de taal- en dichtkunst. Haar eerste bekende gedicht, Aan Aristus, dateert van 1764. Het was een ode aan haar vroegere leraar Schonck. In 1766 debuteerde zij met de dichtbrief in dialoogvorm: Aan myn Geest. Hierin rekende ze af met het vooroordeel dat vrouwen niet tot dichten in staat zouden zijn. Ze stierf vroeg, en werd bijgezet in het koor van de Geertruidskerk. Haar onvoltooide werk werd, naar haar wens, verbrand.

Een deel van de waardering voor haar werk was politiek van aard: een aanzienlijk deel van haar werk ging over vaderlandsliefde, een onderwerp dat vooral in historische context moet worden gezien. Ze schreef echter ook satirische en hekeldichten, waarin in een plotselinge wending de humor naar voren komt.

Willem (1533 – 1584), Prins van Oranje, graaf van Nassau-Dillenburg, stond bekend als Willem van Oranje of onder zijn postume bijnaam Willem de Zwijger. Hij was een staatsman en legeraanvoerder die een sleutelrol speelde in de ontketening van de Tachtigjarige Oorlog en de grondlegging van de hieruit ontstane Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Voorheen was hij in dienst van de heerser waar deze oorlog als opstand tegen begonnen was, de Spaanse koning Filips II.

Bij diens vader, keizer Karel V, was Oranje zijn loopbaan begonnen. In Nederland staat hij bekend als de Vader des Vaderlands. Zijn oorspronkelijke naam is Wilhelm. De naam Willem van Oranje ontstond doordat hij in 1544 de titel Prins van Oranje erfde. Een onderdeel van een van zijn wapenspreuken was Je maintiendrai (Frans voor ‘Ik zal handhaven’), dat in het wapen van het Koninkrijk der Nederlanden verankerd werd. De ‘Inname van Geertruidenberg’ in 1573 was een inname door watergeuzen onder leiding van Willem van Oranje.

Genoemd naar wethouder Mike Hofkens (2 juli 1984) die een cruciale rol speelde in de aankoop van dit gemeentelijk vastgoed door het echtpaar Simonis. Vanuit een idealistisch perspectief dat de monumenten Stadhuis en Schattelijn behouden moesten blijven en meer publiekelijk toegankelijk moesten worden, heeft hij zich hard gemaakt voor deze herbestemming en daarmee deze ereplaats verdiend.

Na zijn studie aan de Radboud Universiteit hield Hofkens zich vanaf zijn vroege carrière bezig met juridische advisering o.a. binnen het sociale domein en sinds 2018 als wethouder van de gemeente Geertruidenberg voor het sociale domein, gemeentelijk vastgoed, toerisme en cultuur. Ondanks alle opgeworpen hobbels vanuit de samenleving en gemeenteraad voor de plannen rondom het stadhuis, geloofde Hofkens in een duurzame, sociale en cultureel en historisch verantwoorde herbestemming. Onder andere door zijn inzet, kan er nu verbleven worden in dit hotel.

Genoemd naar Willemijn van Hees (Zundert, 6 december 1977). Zij is een Nederlandse bestuurder en politica. Willemijn van Hees heeft aan de Universiteit van Amsterdam Engels en Nederlands recht gestudeerd, begon later een vertaalbureau en was tevens als correspondent betrokken bij de regionale krant.

In de avonduren studeerde ze bedrijfscommunicatie en digitale media aan de Universiteit van Tilburg waarin ze is afgestudeerd en daarna werd ze eigenaar van de plaatselijke kabelkrant. Ze was sinds haar 23e lid van de gemeenteraad van Zundert en in 2008 de eerste vrouwelijke wethouder. Op 1 november 2012 volgde haar benoeming tot burgemeester van Geertruidenberg waarmee ze op 34-jarige leeftijd de jongste vrouwelijke burgemeester van Nederland werd.

In deze kamer is te zien hoe een P. Simonis in 1826, met als ambacht waarschijnlijk timmerman, zijn naam op de oude balken geschilderd heeft. Willem en Dieuwke Simonis ontdekten de naam bij hun 1e rondleiding (2019) door het gebouw toen de Gemeente Geertruidenberg het wilde verkopen/verhuren. Het voelde als voorbestemd voor hen aangezien een voorouder van de familie Simonis hier aan het werk was geweest.

Leuk detail is dat één van hun kinderen ook een P. (Piet) Simonis is. In 2022 was de verkoop aan het echtpaar Simonis een feit. Deze kamer is een ode aan alle ambachtslieden van vroeger en nu. Ons erfgoed en het behoud ervan is puur en prachtig werk van ambachtslieden.

Alexia Juliana Marcela Laurentien, Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau is op 26 juni 2005 in Den Haag geboren als tweede kind van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima. Prinses Alexia is tweede in de lijn van troonopvolging.

De kamer is een eigentijdse, unieke en tegelijk klassieke schoonheid, net als Alexia. In december 2021 bezocht haar moeder, Koningin Maxima, tijdens de coronapandemie de horeca ondernemers van Geertruidenberg.

Vernoemd naar de catastrofale overstroming in 1421 na een bijzonder zware noordwesterstorm en een zeer hoge stormvloed die er op volgde. Door de Hoekse en Kabeljauwse twisten was het dijkonderhoud verwaarloosd en braken door.  Door de vloed werden de, elkaar destijds bestrijdende, steden Geertruidenberg en Dordrecht van elkaar gescheiden. Geertruidenberg werd zwaar beschadigd, verloor haar handelsfunctie en raakte veel van haar voorrechten kwijt.

Door de Sint-Elisabeths vloed ontstond een merkwaardige grenslijn die een rand van Holland met daarin Geertruidenberg van het gewest had geïsoleerd. Geertruidenberg werd daarmee een grensvesting.